"Stabat Mater" Pergolesiego w dwóch legionowskich kościołach

Data: 24.03.2024 r., godz. 16.00    Liczba odwiedzających: 303

W Niedzielę Palmową, 24 marca 2024, w dwóch legionowskich światyniach wykonany został utwór Giovanni Batisty Pergolesiego "Stabat Mater". 
Koncert odbył się w kościowałch Miłosierdzia Bożego oraz Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa w Legionowie.
Wykonawcą koncertu była Legionowska Orkiestra Barokowa pod dyr. Michała Junga, a wydarzenie prowadził Zenon Durka.

stabat1.JPG (116 KB)

stabat2.JPG (85 KB)

stabat3.JPG (115 KB)

stabat4.JPG (109 KB)

stabat5.JPG (93 KB)

stabat6.JPG (97 KB)

stabat7.JPG (99 KB)

stabat8.JPG (106 KB)
Giovanni Battista Pergolesi urodził się w 1710 roku w okolicach Ancony. Muzyki uczył się w Neapolu do 1728 roku. Był kapelmistrzem na dworze księcia Stig-liano, a po roku 1734 działał na dworze księcia Mondalani w Rzymie. Pierwsze kompozycje i wykonania, zwłaszcza oper, nie przyniosły mu sukcesów. Podobnie było z muzyką instrumentalną.
Załamany i zniechęcony poświęcił się muzyce religijnej.
I oto w roku jego śmierci, jakby na jej łożu, powstaje fenomenalne, słynne później, „Stabat Mater”. Pergolesi miał wtedy 26 lat.
Jakaż niesłychana paralela z „Requiem” Mozarta, powstałym również w dniach umierania wielkiego wiedeńskiego klasyka.
„Stabat Mater” należy do gatunku tak zwanych sekwencji muzyczno-słownych uzupełniających w liturgiach średniowiecznych fragmenty tekstu biblijnego. Z czasem przekształciło się w samodzielną formę muzyki sakralnej.
Pergolesi skomponował ją na dwa głosy żeńskie solowo-chóralne, orkiestrę smyczkową i continuo. Utwór zajmuje kluczowe miejsce w historii muzyki.
Dzieło pozbawione jest kościelnej surowości na rzecz środków wyrazu rodem z neapolitańskiej szkoły operowej; cechuje się teatralnością licznych środ-ków ekspresji, przez co posiada wyjątkowo emocjonalny wyraz. Niemiecki dyrygent J. A. Hiller powiedział: „Nie zasłużył na miano człowieka ten, kto mógłby wobec tej muzyki pozostać zimny i niewzruszony”.
Forma ta znalazła później uznanie w dziełach Józefa Haydna, Giuseppe Verdiego, Karola Szymanowskiego i Krzysztofa Pendereckiego.
Zenon Durka